Dobry Pasterz
 
Encyklopedia PWN
Dobry Pasterz,
tytuł Jezusa Chrystusa, odwołujący się do starotestamentowych obrazów króla bądź Boga jako pasterzy ludu i do określania Jezusa jako pasterza w Nowym Testamencie;
motyw Dobrego Pasterza jest obecny w starożytności w liturgii chrześcijańskiej; pod wezwaniem Dobrego Pasterza powstały w czasach nowożytnych liczne bractwa i zgromadzenia zakonne. W ikonografii Dobry Pasterz jest motywem charakterystycznym głównie dla sztuki wczesnochrześcijańśkiej (ponad 100 przykładów z II w. n.e.); Jezus jest przedstawiany w postaci młodzieńca — pasterza z owieczką lub pośród trzody; temat o proweniencji antycznej, występował zarówno w sztuce funeralnej (katakumby), jak w miejscach modlitwy i baptysteriach (rzeźba, mozaiki, malowidła ścienne); w średniowieczu najpierw zanikł, od późnego średniowiecza znów częsty.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Rawenna, Dobry Pasterz, fragment mozaiki w mauzoleum Galli Placydii, 1. poł. V w. (Włochy)fot. B. Kowalewska/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia