De Gasperi Alcide

De Gasperi Alcide, ur. 3 IV 1881, Pieve di Tesino k. Trydentu, zm. 19 VIII 1954, Sella di Valsugana,

włoski mąż stanu;

od 1905 redaktor „Il Nuovo Trentino” i działacz Unii Polityki Ludowej, broniący interesów ludności włoskiej w Trydencie; od 1911 poseł do parlamentu austriackiego, 1918 opowiedział się za aneksją Trydentu przez Włochy; 1919 współzałożyciel i 1923–26 sekretarz Włoskiej Partii Ludowej (PPI, orientacja chrześcijańsko-demokratyczna); przeciwnik faszyzmu, 1926 aresztowany i skazany; zwolniony na interwencję papieża Piusa XI; uczestnik ruchu oporu — 1943 współtworzył partię Demokracja Chrześcijańska, członek Komitetu Wyzwolenia Narodowego. W 1945–53 premier, prowadził skuteczną politykę gospodarczą (reforma rolna, rozbudowa przemysłu); w polityce zagranicznej 1948 doprowadził do traktatu pokojowego z aliantami i jego ratyfikacji; rzecznik ścisłej współpracy państw Europy Zachodniej i USA (od 1949 członkostwo w NATO); współautor i realizator koncepcji integracji europejskiej; współtwórca Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali; od 1953 sekretarz generalny Demokracji Chrześcijańskiej, od 1954 jej przewodniczący; uważany za jednego z ojców zjednoczonej Europy.