Daǧlarca Fazıl Hüsnü

Daǧlarca

[daghłạrdża]

Fazıl Hüsnü, ur. 26 VIII 1914, Stambuł, zm. 15 X 2008, tamże,

poeta turecki;

ukończył Akademię Wojskową, z czynnej służby wystąpił 1950; do 1960 pracował w Ministerstwie Pracy; 1960–64 kierował wydawnictwem Kitap Kitabevi i wydawał czasopismo „Türkçe” [‘język turecki’]; twórczość literacką rozpoczął 1927; publikował wiersze w czasopismach literackich, głównie w „Varlık”; poezja Daǧlarca ma charakter narodowy, porusza szerokie spektrum zagadnień, od realnych do rozważań abstrakcyjnych i metafizycznych, poetę interesują sprawy całej ludzkości od najdawniejszych czasów po współczesność; posługuje się prostym, barwnym i ekspresyjnym językiem; wielokrotnie nagradzany w kraju i za granicą; ważniejsze zbiory: Çocuk ve Allah [‘dziecko i Bóg’] (1940), Daha [‘jeszcze’] (1943), Çakır’ın Destanı [‘ballada o Czakyrze’] (1945), Toprak Ana [‘matka ziemia’] (1950), İstiklâl Savaşı [‘wojna o niepodległość’] (1951), Sivaslı Karınca [‘mrówka z Sivasu’] (1951), Türk Olmak [‘być Turkiem’] (1963).