Dania. Warunki naturalne
 
Encyklopedia PWN
Dania. Warunki naturalne.
Powierzchnia Danii jest nizinna, o rzeźbie lodowcowej, ukształtowanej w plejstocenie; zachodnia część Jutlandii — równinna (obszary sandrowe) z pasmem nadmor. wzniesień wydmowych i licznymi przybrzeżnymi jeziorami (największe Ringkøbing Fjord, Nissum Fjord). Północna część Płw. Jutlandzkiego (wyspa Nordjylland) jest oddzielona cieśn. Limfjorden; wschodnia Jutlandia oraz wyspy mają młodą rzeźbę polodowcową, wzgórza moren czołowych przekraczają 100 m wys., a na najwyższym wzniesieniu Jutlandii — Yding Skovhøj — 173 m. Linia brzegowa wybrzeży wschodnich dobrze rozwinięta, zachodnich i północno-zachodnich — powyżej płw. Djursland — wyrównana, wzdłuż południowo-wschodnich wybrzeży Danii ciągnie się pas piaszczystych płycizn przybrzeżnych, tzw. wattów, zalewanych 2 razy dziennie przypływami. Klimat jest umiarkowany ciepły, mor.; średnia temp. w lutym od 0°C do –1°C, w lipcu 15–17°C; roczna suma opadów od ok. 600 mm na wschodzie do ok. 800 mm na południowym zachodzie; częste są wiatry z kierunków zachodnich, dni bezwietrznych jest niewiele. Rzeki są krótkie i zasobne w wodę, ale nie mają znaczenia gosp.; najdłuższa — Gudenå (158 km). Gleby Danii są w większości nieurodzajne i wymagają zabiegów agrotechn. oraz melioracji. W krajobrazie dominują obszary użytkowane rolniczo; naturalna roślinność zachowana tylko w rezerwatach; w zachodniej Jutlandii rozległe wrzosowiska i torfowiska. Złoża torfu są eksploatowane na opał. Lasy zajmują ok. 12% pow. Danii, są to lasy gł. wtórne — dębowe lub dębowo-brzozowe, a na wyspach — bukowe. Różnymi formami ochrony objęto 1/3 terytorium kraju, a 5% pow. kraju stanowią rezerwaty; dąży się do zwiększenia wykorzystania materiałów pochodzących z odzysku i większej ekologizacji rolnictwa.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia