Dania. Muzyka
 
Encyklopedia PWN
Dania. Muzyka.
Ludowa muzyka duńska zachowała mało cech pierwotnych, będąc od XII w. pod silnym oddziaływaniem muzyki fr., ang., później niem. (pieśni lud., chorał protest.), a także pol. (tańce XVIII w.) oraz rozwijającego się folkloru miejskiego. Dawne pieśni, np. runiczne, i ballady oparte na skalach modalnych, a także pieśni liryczne i biesiadne są znane z zapisów hist.; w średniowieczu, oprócz muzyki kośc. i lud., rozwijała się twórczość świecka (minstrele). Ośrodkiem muzyki barok. stał się dwór Chrystiana IV, gdzie działało wielu muzyków eur. (m.in. J. Dowland, H. Schütz); XVIII i XIX w. były okresem rozkwitu singspielu i opery w języku duńskim (F. Kuhlau); do powstania w 2. poł. XIX w. nar. szkoły duńskiej przyczynili się J.P.E. Hartmann i N.W. Gade, dążąc do stopienia elementów rodzimych z muzyką niem. romantyzmu; przeciwko dominacji wpływów niem. wystąpił C. Nielsen, nawiązując w twórczości do mistrzów baroku i klasycyzmu. Współcześni twórcy: K. Riisager, E. Hamerik, J. i N.V. Bentzon, H. Koppel, O. Mortensen, P. Nørgård, S.E. Tarp, muzykolog — K. Jeppesen.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia