Dacja

Dacja, Dacia,

w starożytności prowincja rzym., utworzona 106 n.e. po podboju Daków przez Trajana;

położona na lewym brzegu Dunaju, obejmująca w przybliżeniu terytorium obecnej Rumunii. Stacjonował tam początkowo jeden legion, od 165 — dwa; za panowania Hadriana na jej granicach zbudowano szereg obwarowań i umocnień; stała się jedną z prowincji limesowych; Hadrian 119 podzielił Dację na części: Dację Górną (Dacia Superior) i Dację Dolną (Dacia Inferior), a 124 wydzielił z Dacji Górnej — Dacja Porolissensis; szybko zromanizowana w wyniku wyniszczenia Daków, kolonizacji przez weteranów Trajana i zromanizowanych plemion z Bałkanów, żywiołowego i nie kontrolowanego napływu osadników przyciąganych mirażem dackiego złota (Dacja słynęła z bogatych złóż złota) oraz stacjonowania silnego garnizonu rzym.; gł. m.: Ulpia Traiana (Sarmizegethusa), Apulum (Alba Iulia) i Patavissa (Turda); w czasie wojen markomańskich (172) prowincje dackie połączono w jedną — tres Daciae; w III w. wielokrotnie pustoszona przez Gotów, Gepidów i Karpów; 271 ces. Aurelian zdecydował się opuścić Dację, ewakuować armię i część ludności; po wycofaniu się Rzymian Dację częściowo zajęli Wizygoci i Gepidowie; pozostała też ludność łacińskojęzyczna, przodkowie Rumunów.