Celtyberowie
 
Encyklopedia PWN
Celtyberowie, łac. Celtiberi,
grupa ludności na Półwyspie Iberyjskim, ukształtowana w okresie przedrzymskim;
tworzyli ją Celtowie, którzy napłynęli na półwysep (według różnych hipotez między ok. 1000 p.n.e. a połową I tysiąclecia p.n.e.) i ulegli wpływom kultury Iberów; zamieszkiwali północno-wschodnią część Mesety Iberyjskiej (dorzecze górnego Duero) i ziemie po środkowe Ebro; główne plemiona: Arewakowie, Celtyberowie właściwi, Lusonowie, Palendonowie; trudnili się pasterstwem, znali metalurgię żelaza (wyrabiali świetne miecze), wznosili obwarowane osady; w 1. połowie II w. p.n.e. dostali się pod zwierzchnictwo Rzymu; 154–133 p.n.e. wzniecili wielkie powstanie, którego ośrodkiem była Numancja, złamane przez Rzymian; 93 r. p.n.e. wywołali krwawo stłumiony bunt; w latach 70. I w. p.n.e. poparli Sertoriusza, zostali pokonani przez Pompejusza Wielkiego i ostatecznie ujarzmieni; ulegli romanizacji.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia