Caldera Rodríguez Rafael Antonio
 
Encyklopedia PWN
Caldera Rodríguez
[kaldẹra rodrịges]
Rafael Antonio, ur. 24 I 1916, San Felipe, zm. 24 XII 2009, Caracas,
wenezuelski polityk i prawnik;
w latach 30. działacz studencki na uniwersytecie w Caracas, m.in. sekr. generalny organizacji Młodzież Katol.; 1941 wybrany do Izby Deputowanych; 1946 zał. masową organizację o orientacji społ.-chrześc. Kom. Organizacyjny Niezależnej Polityki Wyborczej (Comité de Organización Política Electoral Independente, COPEI), wkrótce drugą co do wielkości partię Wenezueli (od 1948 pod nazwą Partia Społ.-Chrześc. COPEI), i został jej przywódcą; po zamachu wojsk. 1948 na emigracji; podczas dyktatury M. Péreza Jiméneza (1952–58) więziony kilka lat; po obaleniu rządów dyktatorskich podjął wraz z R. Betancourtem i J. Villalbą inicjatywę budowania podstaw demokracji w państwie, 1958 kandydat na prezydenta; 1958–61 przewodniczący Izby Deputowanych, współautor konstytucji Wenezueli; 1969–74 prezydent z ramienia COPEI; od 1974 dożywotni senator; opuścił COPEI i 1993 zwyciężył w wyborach prezydenckich na czele szerokiego sojuszu Convergencia Nacional; jego prezydentura 1994–99 pogłębiła kryzys społ.-gosp. i polit. Wenezueli.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia