Borowski Tadeusz
 
Encyklopedia PWN
Borowski Tadeusz, ur. 12 XI 1922, Żytomierz, zm. 3 VII 1951, Warszawa,
poeta, prozaik, publicysta.
Kalendarium
Podczas okupacji związany ze środowiskiem skupionym wokół pisma „Droga”, 1943–45 więzień obozów koncentracyjnych w Oświęcimiu (był sanitariuszem w szpitalu obozowym), Natzweiler-Dautmergen i Dachau-Allach; 1945–46 działał w środowiskach polskich w Niemczech; od 1946 dziennikarz, organizator młodzieżowych środowisk literackich, od 1950 współredaktor „Nowej Kultury”. W poezji (Gdziekolwiek ziemia 1942, konspiracyjny debiut; Imiona nurtu 1945) Borowski zawarł w apokaliptycznych obrazach gorzki obrachunek pokolenia wojennego z historią („Zostanie po nas złom żelazny...”) i tragizm osobistej winy i odpowiedzialności wobec milionów zmarłych. W głośnych opowiadaniach (m.in. Proszę państwa do gazu 1946, Dzień na Harmenzach 1946; wydane 1948 w zbiorach Pożegnanie z MariąKamienny świat) obnażył istotę i mechanizmy deprawacji człowieka w hitlerowskim systemie obozowym, będącym dla Borowskiego logiczną konsekwencją pewnego nurtu kultury europejskiej (stąd początkowe oskarżenie Borowskiego o nihilizm moralny). Działacz i publicysta polityczny, po 1948 rzecznik realizmu socjalistycznego, podporządkował twórczość literacką bieżącym celom partii komunistycznej (Opowiadania z książek i gazet 1949); zmarł śmiercią samobójczą; Utwory zebrane (t. 1–5 1954).
Bibliografia
A. Werner Zwyczajna Apokalipsa, Warszawa 1971;
T. Drewnowski Ucieczka z kamiennego świata, wyd. 2 uzupełnione, Warszawa 1978.
J. Szczęsna Tadeusz Borowski — poeta, Poznań 2000.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia