Boliwia. Gospodarka
 
Encyklopedia PWN
Boliwia. Gospodarka.
Boliwia jest jednym z najsłabiej rozwiniętych gospodarczo krajów Ameryki Łacińskiej, PKB wg parytetu siły nabywczej 4,4 tys. dolarów USA na 1 mieszkańca (2007); podstawą gospodarki jest górnictwo i rolnictwo; po spadku cen cyny na rynkach światowych w latach 80. nastąpiło w Boliwii załamanie gospodarcze; 1985 inflacja osiągnęła ok. 12 000%, a zadłużenie zagraniczne — 4,0 mld dolarów USA; wprowadzony 1985 program stabilizacji gospodarczej przyczynił się do spadku inflacji do ok. 380% (1986); zadłużenie wzrosło jednak do 4,4 mld dolarów USA (1989). W 1993–97 roczny wskaźnik wzrostu PKB przekraczał 4%; do poziomu tego powrócił, po niewielkim spadku, w 2003–2005. Prowadzona była prywatyzacja m.in. linii lotniczych, kolei, zakładów przemysłu wydobywczego. V 2006 renacjonalizowano złoża ropy naftowej i gazu ziemnego oraz przemysł paliwowy; zagraniczni inwestorzy (w tym 2 brazylijskie rafinerie przerabiające 70% boliwijskiego gazu ziemnego) otrzymali pół roku na renegocjację dotychczasowych umów.
Przemysł. Wydobywa się rudy cyny (16,4 tys. t czystego metalu, 2003, m.in. w Oruro i Potosí), ołowiu (9,4 tys. t), antymonu (ok. 9,1 tys. t), cynku (145 tys. t), miedzi i wolframu, ropę naft., gaz ziemny, srebro oraz złoto. Produkcja energii elektrycznej 4,2 mld kW · h, z tego 66% z elektrowni wodnych; przemysł niewielki, gł. skórz. (Uyuni, La Paz), włók. (La Paz, Oruro), spoż., rafinerie ropy naft. (Cochabamba, Sucre), huta cyny (Oruro) i bizmutu oraz przemysł cementowy; gł. ośr. przem.: La Paz.
Rolnictwo. Grunty orne i sady zajmują ok. 3% pow. kraju, gł. w dolinach rzek i kotlinach śródgórskich; uprawia się kukurydzę (gł. na Altiplano), ziemniaki, trzcinę cukrową, ryż, kawę, bawełnę, pomidory, mandarynki, cytryny i banany; dużą powierzchnię (wg niektórych danych nawet 3/4 pow. upraw ) zajmują nielegalne plantacje krzewu kokainowego; na rozległych pastwiskach, przeważnie naturalnych, hodowla owiec (8,5 mln szt., 2004), bydła (6,8 mln szt.), trzody chlewnej (3,0 mln szt.), kóz i koni; zwiększa się eksploatacja lasów, gł. w południowo-wschodniej części kraju (kebraczo); drewno stanowi jeden z produktów eksportowych.
Transport i łączność. Długość linii kol. 3,3 tys. km (na niektórych odcinkach na wys. ponad 4000 m), dróg kołowych — 61 tys. km, w tym Droga Panamer. 2848 km; na jez. Titicaca żegluga śródlądowa (ponad 10 tys. km szlaków żeglugowych); od 1994 trwa budowa drogi wodnej łączącej Boliwię z atlantyckim wybrzeżem Urugwaju, przy współpracy z Paragwajem; Boliwia korzysta z portów mor. Arica i Antofagasta w Chile, Mollendo i Matarani w Peru, Santos w Brazylii i Buenos Aires w Argentynie; gł. porty lotn. (międzynar.) La Paz i Santa Cruz oraz 28 lotnisk krajowych.
Handel zagraniczny. Utrzymuje się ujemny bilns handl. wynoszący 600 mln dol. USA. Eksport (2,4 mld dol. USA, 2005) gł. gazu ziemnego, ropy naft., cyny, cynku, antymonu, wolframu, srebra, złota, bydła, mięsa wołowego, soi, kawy, cukru, drewna; nielegalny eksport kokainy o trudnych do oszacowania rozmiarach; import gł. produktów rolnych, chemicznych, maszyn, środków transportu; handel gł. z Brazylią, Argentyną, USA, Kolumbią.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Uyuni, Salar de, wydobycie soli z dna solniska (Boliwia)fot. A. Kucharska/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia