Biblioteka Polska w Londynie, Polish Library 
,
powstała 1942 w wyniku połączenia księgozbiorów Urzędu Oświaty i Spraw Szkolnych (następnie Ministerstwa Wyznań Rel. i Oświecenia Publicznego) i Funduszu Kultury Narodowej;
,
Biblioteka Polska
Encyklopedia PWN
jej współorganizatorką i pierwszą kierowniczką (do 1973) była M. Danilewicz Zielińska; czasie II wojny światowej centr. biblioteka państw. rządu RP na emigracji w Wielkiej Brytanii; 1948–53 pełniła funkcje biblioteki uniwersyteckiej — Polish University College Library; od 1967 własność Pol. Ośrodka Społ.-Kult.; od 1976 we własnej siedzibie; 1980 przy Bibliotece Polskiej utworzono Centrum Studiów Conradowskich (przejęcie zbiorów Tow. Conradowskiego), 1992 włączono do niej księgozbiór Inst. Pol. i Muzeum im. Gen. W. Sikorskiego; gromadzi piśmiennictwo pol. (zwłaszcza emigr.) i Polski dotyczące; w zbiorach m.in. autografy (gł. XX-wieczne), conradiana, anglo-polonica; oprac. m.in. liczne bibliografie; jeden z najważniejszych emigr. ośr. nauki i kultury pol.; nieformalnie pełniła funkcje biblioteki nar.; Od 1991 jest automatyzowana w systemie OPAC; 1996 zbiory liczyły ponad 250 tys. jednostek bibliotecznych, w tym 3 tys. tytułów czasopism, ponad 3 tys. wydawnictw drugiego obiegu wydawniczego 1977–90, kolekcje rękopisów, map i nut, ok. 42 tys. fotografii.
