Biblioteka Jagiellońska
 
Encyklopedia PWN
Biblioteka Jagiellońska w Krakowie, Biblioteka Uniwersytetu Jagiellońskiego (BJ),
jedna z najstarszych i największych bibliotek w Polsce; nazwa BJ utrwaliła się w 2. poł. XIX w. Utworzona wraz z Akad. Krak. 1364.
Jedna z największych i najstarszych w Polsce; w wyniku reformy rozpoczętej na polecenie Komisji Edukacji Nar. od 1777 księgozbiory kolegiów i burs połączono, umieszczając w największej bibliotece uczelni — Collegium Maius; J.S. Bandtkie (dyr. 1811–35) uporządkował, skatalogował i oprac. część zbiorów, 1812 uruchomił czytelnię dla publiczności; K.J.T. Estreicher (dyr. 1868–1905) realizował koncepcję stworzenia z BJ biblioteki nar. (funkcję tę pełni do dziś w zakresie piśmiennictwa do 1801); 1940 przeniesiona do nowego gmachu; w zbiorach m.in. największy w Polsce zbiór inkunabułów, cenna kolekcja rękopisów (Kodeks Baltazara Behema, autograf Kopernika De revolutionibus... i in.); od 1979 status centralnej biblioteki nauk społ.; 2007 zbiory BJ liczyły 4,4 mln wol., 780 tys. wol. czasopism, 31 tys. rękopisów, 3,6 tys. inkunabułów, 38 tys. muzykaliów, 52 tys. zbiorów graficznych, 48,5 tys. map, 85 tys. mikrofilmów.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Kraków, Biblioteka Jagiellońska fot. S. Stachowski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia