Białowieska, Puszcza
 
Encyklopedia PWN
Białowieska, Puszcza, białorus. Białawieżskaja puszcza, Bielaviežskaja pušča, ros. Biełowieżskaja puszcza, Belovežskaja pušča,
naturalny kompleks leśny w Polsce w południowo-wschodniej części Niziny Północnopodlaskiej (Równina Bielska) i na Białorusi, w dorzeczu głównie Narwi i Jasiołdy;
pow. ok. 1460 km2, z czego w granicach Polski ponad 580 km2; drzewostan Puszczy Białowieskiej reprezentują różne zbiorowiska leśne; wśród wielu różnogatunkowych drzewostanów duży udział mają: świerk, sosna, olsza, brzoza, dąb; przeważające typy siedliskowe lasu: las mieszany, bór mieszany świeży, las świeży, las wilgotny, ols właściwy i jesionowy oraz łęgi; wielkie bogactwo podszytu i runa; wiele gatunków zwierząt (m.in.: żubr, łoś, jeleń, sarna, dzik, ryś, wilk, borsuk, bóbr, głuszec, żuraw); rezerwaty hodowli żubra i tarpana; najcenniejszym obiektem przyrodniczym puszczy na terenie Polski jest Białowieski Park Narodowy.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Białowieska, Puszcza fot. P. Fabijański/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Białowieski Park Narodowy fot. P. Fabijański/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Żubr w Białowieskim Parku Narodowym fot. A. Olej-Kobus/K. Kobus — TravelPhoto/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia