Beskid Żywiecki
 
Encyklopedia PWN
Beskid Żywiecki, Beskid Wysoki, słowac. Oravské Beskydy,
najwyższa część Beskidów Zachodnich, w Polsce i na Słowacji; ciągnie się od doliny Kisucy na zachodzie po Przełęcz Sieniawską na wschodzie;
wzdłuż Beskidu Żywieckiego przebiega europejski dział wodny; wysokość większości szczytów 800–1200 m; obejmuje grupy górskie: Wielkiej Raczy (1236 m), Pilska (1557 m), Babiej Góry (1725 m) z grzbietami Policy (1369 m), Pasmo Podhalańskie (Wielki Dział i Pająków Wierch, wysokość do 935 m); zbudowane z fliszu płaszczowiny magurskiej; w najwyższych górach występują wyraźne piętra roślinne; w otoczeniu Babiej Góry po polskiej stronie utworzono Babiogórski Park Narodowy; region turystyczno-wypoczynkowy; najważniejszymi miejscowościami letniskowymi i sportów zimowych są: Zawoja, Korbielów, Ujsoły, Zwardoń.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Babiogórski Park Narodowy fot. B. Lemisiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Beskid Żywiecki, okolice Rycerki fot. P. Fabijański/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia