Bernard z Clairvaux
 
Encyklopedia PWN
Bernard z Clairvaux
[bernạ:r z klerwọ],
święty, ur. 1090, Fontaine k. Dijon, zm. 20 VIII 1153, Clairvaux,
teolog, kaznodzieja, mistyk, cysters; Doktor Kościoła; kanonizowany 1174.
Doktor Kościoła; kanonizowany 1174; od 1115 opat w Clairvaux, założył 63 nowe klasztory, w których przeprowadził reformę, kładąc nacisk na kontemplację; jako doradca papieży, królów i książąt był nazywany „niekoronowanym władcą Europy”; wybitny kaznodzieja, 1146 nawoływał do II wyprawy krzyżowej; jest uważany za ojca mistyki średniowiecznej i twórcę mistyki cysterskiej; swoją oryginalną koncepcję teologiczną oparł na Listach św. Jana, poglądach Cycerona, monastycznej tradycji benedyktyńskiej oraz na patrystyce augustyńskiej i wschodniej; występował przeciw poglądom Gilberta de la Porée i P. Abelarda; do najsilniej oddziałujących pism Bernarda należą traktaty ascetyczno-mistyczne (O stopniach pokory i pychy, O miłowaniu Boga, wydanie polskie obu 1991) i kazania poświęcone Pieśni nad pieśniami («Patrologia Latina» 1878–90).
zgłoś uwagę
Ilustracje
Fouquet Jean, Bernard z Clairvaux, miniatura z Godzinek Etienne’a Chevaliera, ok.1457, Musée Condé, Chantilly fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Pelplin, katedra pw. Najświętszej Marii Panny, Św. Bernarda z Clairvaux, Św. Benedykta i Św. Stanisława fot. M. Kowalewski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia