Bengal Zachodni

Bengal Zachodni, hindi Paścimī Baṅgāl, ang. West Bengal,

stan we wschodnich Indiach, nad Zat. Bengalską, na pograniczu z Bangladeszem, Nepalem i Bhutanem.

Pow. 87,8 tys. km², 89,1 mln mieszk. (2008), gł. Bengalczycy; jeden z najgęściej zaludnionych regionów świata (1015 mieszk. na km²); stol. Kalkuta. Większą część powierzchni stanowią aluwialne równiny Niz. Hindustańskiej, poprzecinane gęstą siecią rzek i kanałów, zwłaszcza w delcie Gangesu i Brahmaputry, na zachodzie — część wyż. Ćhota Nagpur, na północy — pogórze Himalajów; gł. rz.: Ganges, Hugli, Damodar; roślinność naturalna (lasy monsunowe) całkowicie zniszczona, ponad 60% pow. stanu zajmują grunty orne. Najlepiej gospodarczo rozwinięty stan Indii, gł. w kraju region uprawy ryżu (dolina rz. Damodar) i juty (ok. 50% produkcji krajowej), poza tym uprawa herbaty (pogórze Himalajów), roślin strączkowych, trzciny cukrowej, warzyw i owoców (mango, banany); hodowla bydła, bawołów i owiec; dobrze rozwinięty przemysł — wytwarza ponad 20% wartości produkcji krajowej; wydobycie węgla kam. w zagłębiu Ranigańdź (1/3 produkcji krajowej); wokół Kalkuty oraz w dolinie rz. Damodar wielkie okręgi przem.; przemysł jutowy (ponad 90% produkcji krajowej), hutnictwo żelaza, środków transportu, m.in. samochodowy, stoczn., taboru kol. oraz metal., maszyn., chem., bawełniany, spoż. i in.; gęsta sieć kol., drogowa i śródlądowa wodna; duży port mor. i lotn. w Kalkucie.

Dardżyling, plantacja herbaty (Indie)

Bengal Zachodni, wioska koło Basanti w delcie Gangesu (Indie)