Belgia. Ludność
 
Encyklopedia PWN
Belgia. Ludność.
Ludność Belgii składa się z 2 grup etnicznych: Flamandów (ok. 58% ogółu ludności) używających języka flamandzkiego (dialekt języka niderl.) i Walonów (ok. 31%) posługujących się językiem fr. (dialekt waloń.); ok. 0,6% ludności używa języka niem.; Flamandowie zamieszkują północną Belgię (prow. Antwerpia, Flandria Zachodnia i Wschodnia, Limburgia i Brabancja Flamandzka), Walonowie — południową i środkową (prow.: Hainaut, Liège, Namur, Luksemburg i  Brabancja Walońska): wokół m. Eupen — niem. obszar językowy; ok. 9% ludności Belgii stanowią cudzoziemcy, gł. Włosi, Francuzi, Marokańczycy, Holendrzy, Turcy, Polacy (ok. 50 tys.), skupieni gł. w Brukseli, regionach przem. Liège i Charleroi oraz w zagłębiu górniczym Kempen; 75% ludności stanowią katolicy, 25% protestanci i pozostali. Niski przyrost naturalny — 0,1‰ (2006); wzrost liczby ludności wynika przede wsztstkim ze znacznego napływu cudzoziemców; występuje przewaga kobiet nad mężczyznami (105 kobiet na 100 mężczyzn) i duży udział ludności w wieku poprodukcyjnym (17% powyżej 65 lat); przeciętna długość trwania życia wynosi 75 lat dla mężczyzn i 82 lata dla kobiet. Belgia jest jednym z najgęściej zaludnionych krajów Europy — do 500 mieszk. na km2; najbardziej zaludniona jest północna i środkowa część kraju, najsłabiej — prow. Luksemburg (w Ardenach); ok. 97% ludności skupia się w miastach; gł. m.: Bruksela, Antwerpia, Gandawa, Charleroi, Liège, Brugia, Namur, Mons. Struktura ludności zawodowo czynnej wykazuje stały spadek zatrudnienia w przemyśle, przy jednocześnie szybkim wzroście zatrudnienia w usługach; w usługach pracuje 74% ludności zawodowo czynnej, w przemyśle — ok. 22%, rolnictwie, leśnictwie i rybołówstwie — ok. 3%.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia