Bazylik Cyprian
 
Encyklopedia PWN
Bazylik Cyprian, Cyprian z Sieradza, ur. ok. 1535, Sieradz, zm. po 1591,
pisarz, tłumacz, muzyk, kompozytor i drukarz.
Mieszczanin wykształcony w Akad. Krak., pracował w kancelarii król. w Wilnie. Autor wierszy okolicznościowych; tytuł „poeta laureatus” i szlachectwo wraz z herbem i nazwiskiem otrzymał 1557 od gr. awanturnika J.H. Bazylikosa. Związany z ruchem reformacyjnym — kalwin, protegowany ks. M.K. Radziwiłła, zw. Czarnym, 1562–70 prowadził w Brześciu Litewskim drukarnię, w której wydał m.in. Biblię tzw. brzeską (1563) oraz wiele tłumaczonych przez siebie dzieł, gł. hist.-romansowych (M. Olahusa Historia spraw Atyle, króla węgierskiego 1574); przełożył O poprawie Rzeczypospolitej księgi czwore A. Frycza Modrzewskiego (1577, wyd. fotooffsetowe 1959). Z utworów muzycznych B. zachowały się 4 pieśni 1-głosowe (w kancjonałach J. Zaręby i J. Seklucjana) i 11 4-głosowych pieśni dysydenckich z 1556–58 (m.in. w Kancjonale Zamojskim: Dobrotliwość pańska, Pieśń o niebezpieczeństwie żywota człowieczego, Pieśń nowa krześcijańska); kompozycje utrzymane w przejrzystej, uproszczonej fakturze polifonicznej, były przeznaczone do powszechnego wykonania; użycie kontrapunktu ozdobnego pozwała przypuszczać, że B. komponował też utwory kunsztowniejsze; współpracował przy opracowaniu wielogłosowych pieśni w Kancjonale brzeskim (1558) J. Zaremby; zbiór Pieśni B. wydał 1958 Z.M. Szweykowski.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia