Baskowie
 
Encyklopedia PWN
Baskowie, nazwa własna Euskaldunak,
naród mieszkający w Baskonii i zachodniej Nawarze w Hiszpanii (ok. 900 tys., 1998) oraz departamencie Pyrénées-Atlantiques w południowo-zachodniej Francji (ok. 130 tysięcy);
ponad 170 tysięcy na emigracji, głównie w Ameryce Południowej (Meksyk, Argentyna, Wenezuela) i USA; język baskijski; są uważani za najstarszą przedindoeuropejską grupę etniczną Półwyspu Iberyjskiego, ich etnogeneza nie została ostatecznie wyjaśniona; w czasach rzymskich nie ulegli romanizacji; Baskowie są katolikami; znaczny zakres samodzielności (instytucje i prawo) utrzymywali we Francji do 1789, w Hiszpanii — do 1876; 1936–39 Baskowie hiszpańscy mieli autonomię, przywróconą 1979; tradycyjne zajęcia: rolnictwo, rybołówstwo i żegluga morska; w kulturze ludowej m.in.: piętrowy dom baskijski, strój ludowy, folklor muzyczny, literacki i taneczny.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia