Barasz Aszer, ur. 16 III 1889, Łopatyn (pow. berdyczowski, wsch. Galicja), zm. 4 VI 1952,
pisarz żydowski, tworzący w języku hebrajskim;
Barasz Aszer
Encyklopedia PWN
pochodził ze wschodniej Galicji; od 1914 w Palestynie; po II wojnie świat. współorganizował Związek Pisarzy Hebrajskich w Izraelu; autor pierwszej systematycznej hebrajskiej teorii literatury Torat ha-Sifrut (1931); w powieściach Pirke Rudorfer [‘przypadki Rudorfera’] (1927) i Sipure Rudorfer [‘opowiadania Rudorfera’] (1944) opisał swe młodzieńcze wędrówki po Galicji; życiu w Palestynie poświęcił m.in. powieści Ke-ir necura [‘jak oblężone miasto’], Isz u-weto nimhu [‘człowiek i jego utracony dom’] (1934), Gonnanim [‘ogrodnicy’] (1938); ponadto opowiadania hist., m.in.: Mul szaar ha-szamajim [‘przed wrotami niebios’] (1924), Ha-Niszar be-Toledo [‘ostatni z Toledo’] (1944).
