Bandurski Władysław, ur. 25 V 1865, Sokal (Ukraina), zm. 6 III 1932, Wilno,
biskup, kaznodzieja, działacz niepodległościowy;
Bandurski Władysław
Encyklopedia PWN
1906–17 biskup pomocniczy archidiecezji lwow.; uczestnik konspiracyjnej akcji nar. i rel. obrony Chełmszczyzny; czł. tajnej organizacji obywatelskiej patronującej Drużynom Strzeleckim i Zarzewiu; w czasie I wojny świat. od 1914 w Wiedniu, opiekun uchodźców i jeńców pol.; honorowy kapelan I Brygady Legionów Pol., sprawował również opiekę duszpasterską nad całymi Legionami Pol.; wygłaszał kazania na pierwszej linii frontu; od listopada 1918 w WP, od 1920 w Wilnie, m.in. kapelan sił zbrojnych Litwy Środkowej; autor kazań, powiastek, broszur, utworów scenicznych i in. o tematyce rel., m.in.: Ducha nie gaście. Mowy i przemowy patriotyczne (1909), Praca i cierpienie (1921), Krwi ofiarnej cześć (1928).
Ilustracje
Legiony Polskie na Wołyniu w lecie 1916 r. — siedzą za stołem od lewej: Leon Wyczółkowski, Józef Piłsudski, biskup Władysław Bandurski, austriacki komendant Legionów gen. Puchalski, płk Januszaitis. Za stołem m.in. płk Grzesicki, płk Zieliński, płk Minkiewicz. Przy bocznym stole siedzą m.in. ppłk Berbecki, ppłk Roja. Wśród stojących m.in. mjr Belina-Prażmowski i rtm. Grzmot-Skotnickifot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
