Bahnschutzpolizei
niem. policja kol. o charakterze zmilitaryzowanej straży; działała m.in. na ziemiach pol. okupowanych 1939–45 przez III Rzeszę (w GG liczyła ok. 3 tys. ludzi);
[bạ:nszucpolicại],
Bahnschutzpolizei
Encyklopedia PWN
przeznaczona do służby porządkowej na terenach kol., zwłaszcza jednak do ochrony obiektów, urządzeń stacyjnych, mostów, tuneli, patrolowania torów itp.; w związku z kierowanymi przeciwko niej uderzeniami grup bojowych i oddziałów partyzanckich od 1943 wykonywała swe zadania przy wsparciu wojska; podstawową jednostką policji były pododdziały wartownicze, wyższymi — rejon z siedzibą w dużych węzłach kol. i okręg obejmujący sieć dyrekcji kolejowej.
