Bagratydzi
 
Encyklopedia PWN
Bagratydzi,
król. dynastia w Armenii i Gruzji;
w Armenii panowali 886–1045, zał. przez Aszota Bagratuni; wywodzili się z rodu Bagratuni (wzmiankowanego I w. p.n.e.); pod koniec IX w. uwolnili Armenię spod panowania kalifów i utworzyli państwo ze stol. w Karsie, od 961 w Ami (największe znaczenie 2. poł. X w.–pocz. XI w.); 1045 Armenię podbiło Bizancjum; boczna linia B. w VIII w. przejęła rządzy nad południowo-zachodnią częścią Gruzji; z czasem stała się dynastią ogólnogruzińską (Bagrationi); panowali do zajęcia Gruzji przez Rosję na pocz. XIX w. Bagratydzi wywodzili się z rodziny pochodzenia ormiańskiego, która od początku n.e. w VI–VIII w. rodzina Bagratydów podzieliła się na 2 gałęzie, osiadłe w Armenii i w dawnej Iberii; w VIII w. Adarnase Bagrat przeniósł się z Iberii do Klardżeti (pod władzą Bizancjum), gdzie jego syn, Aszot zał., jako wasal cesarza bizant., państewko Tao-Klardżeti, które odegrało ważną rolę w walce o zjednoczenie i niezależność Gruzji.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia