Armenia. Teatr
 
Encyklopedia PWN
Armenia. Teatr.
Początki teatru Armenii sięgają I tysiącl. p.n.e. Podstawą narodzin teatru zaw. była misteryjna tragedia oraz lud. komedia. W 69 r. p.n.e. zbudowano pierwszy teatr. W IV w. n.e. przedstawienia organizowano na dworze Arszaka II, w amfiteatrach budowanych jak w staroż. Grecji. W XVII–XIX w. teatr rozwijał się w koloniach ludności armeńskiej we Lwowie, Moskwie, Wenecji, Wiedniu, Madrasie, Kalkucie. W 1840–66 w Stambule działał zaw. teatr Aramian Tatron występujący gościnnie w Erywaniu, Tyflisie, Tebrizie. W końcu XIX w. tworzyli dramatopisarze: A. Paronian, A. Szirwanzade, L. Szant, W. Papazjan, S. Tarajan, E. Ter-Grigorian, Nar-Dos, L. i M. Manwelianowie. W latach 70. w Armenii zaczęli występować przybyli ze Stambułu aktorzy: P. Adamian, Siranujsz, Hasmik, A. Hraczia, M. Maniakian. Duże sukcesy artyst. odnosił tragik Adamian, a także G. Czymyszkian, M. Amrikian, G. Ter-Dawtian, Wartuhi. Największym uznaniem cieszyły się występy Siranujsz i O. Abeliana; pracę artyst. rozpoczęło nowe pokolenie aktorów i reż.: G. Petrosjan, O. Sewumian, O. Majsurian, A. Armenian, O. Zarifian, I. Alichanian, O. Adamian, A. Woskanian, W. Papazjan. W 1922 w Erywaniu rozpoczął występy Teatr im. Sundukiana; współpracowali z nim reż.: L. Kalantar, A. Burdżalian, A. Gulakian, W. Adżemian oraz aktorzy: R. Nersesjan, W. Wagharszian, A. Awetisjan. W latach 20. i 30. powstały nowe teatry w wielu miastach, m.in. w Baku. Teatr ormiański charakteryzuje romant. wzniosłość; jego aktorzy prezentują duży sceniczny temperament, wyrazisty gest, różnorodność intonacji. W 1960–80 pojawiło się nowe pokolenie dramatopisarzy (G. Harutiunian, A. Papajan, Z. Darian, G. Sarkisjan), reżyserów (H. Ghaplanian, G. Mykyrtczian, O. Awetisjan), aktorów (S. Sarkisjan, Ch. Abrahamian, M. Mykyrtczian, M. Ojmonian).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia