Antygona
 
Encyklopedia PWN
Antygona, Antigónē,
mit. gr. córka Edypa, króla Teb i jego matki, zarazem żony, Jokasty, siostra Eteoklesa, Polinika oraz Ismeny; główna postać tragedii Sofoklesa Antygona.
Główna postać tragedii Sofoklesa Antygona; gdy w czasie wyprawy siedmiu przeciw Tebom bracia Antygony zginęli w bratobójczym pojedynku, król Teb, Kreon, zabronił pochowania Polinika, który wezwał obcych przeciwko swej ojczyźnie; Antygona uznała wyższość praw moralnych (boskich) nad państwowymi (ludzkimi) i pogrzebała brata, za co została zamurowana żywcem w grobowcu i odebrała sobie życie; temat wielokrotnie wykorzystywany w literaturze (m.in. Sofokles, J. Cocteau, B. Brecht) oraz w muzyce (A. Honegger, N. Zingarerelli, C. Saint-Saëns).
zgłoś uwagę
Ilustracje
Brodowski Antoni, Edyp i Antygona, 1828 — Muzeum Narodowe, Warszawafot. T. Żółtowska-Huszcza/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia