Anatolijska, Wyżyna, Anadolu Yaylası,
wyż. w Turcji, w centralnej części płw. Azja Mniejsza;
Anatolijska, Wyżyna
Encyklopedia PWN
ograniczona od południa łańcuchem Taurusu, od północy G. Pontyjskimi; pow. ok. 350 tys. km2; przeważające wys. 900–1500 m, maks. 3917 m (wygasły wulkan Erciyas); zbud. ze słabo sfałdowanych utworów paleozoicznych, przykrytych gł. trzeciorzędowymi osadami jeziornymi; liczne bezodpływowe kotliny z jeziorami reliktowymi (słone jez. Tuz) i tektonicznymi (Beyşehir, Eǧridir); gł. rz. stałe: Menderes, Sakarya, Kızılırmak; klimat podzwrotnikowy kontynent. suchy; średnia temp. w styczniu od 3°C na zachodzie do –5°C na wschodzie, w lipcu odpowiednio 20°C do 24°C, opady gł. w zimie, 300–350 mm; suche stepy (trawiaste i bylicowe) i półpustynie z krzewami kolczastymi (szyblak); na północnym skraju Wyż. Anatolijskiej — m. Ankara.
