Abakanowicz Magdalena
 
Encyklopedia PWN
Abakanowicz Magdalena, ur. 20 VI 1930, Falenty k. Warszawy, zm. 21 IV 2017, Warszawa,
rzeźbiarka;
Kalendarium
studiowała 1949–50 w Gdańsku i 1950–54 w Warszawie; 1965–90 wykładała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu; prekursorka form przestrzennych w tkaninie, jej monumentalne kompozycje zyskały nazwę abakanów (ok. 1967; kształtowane do połowy lat 70.); od ok. 1972 zajmując się figurą ludzką, którą odciskała w utwardzonej tkaninie konopnej (cykl Figury), dążyła do coraz większej rzeźbiarskości dzieła, a przez multiplikację odlewów osiągała monumentalny charakter rzeźb (seria Plecy 1976–80, Nierozpoznani 2002 — Poznań). Od lat 80. wystawiała przeważnie za granicą, zdobywając światową renomę; najważniejsze realizacje (prace w wielkiej skali, usytuowane w krajobrazie): cykle Katharsis (1985 — kolekcja G. Gori w Pistoi, Włochy), Przestrzeń Smoka (1988 — Olimpiada Sztuki w Seulu), Przestrzeń 9 figur (1990 — kolekcja W. Lehmbrucka w Duisburgu, Niemcy), Negev (1987 — 7 kolosalnych kamiennych kół w parku rzeźb w Jerozolimie), Nierozpoznani (2002 — 112 żeliwnych figur w parku Cytadela w Poznaniu). Od 1991 Abakanowicz rozwijała koncepcję „architektury arborealnej”, w której zawierała idee ekologiczne miasta (pierwotnie projektowanego jako przedłużenie osi Défense w Paryżu); uhonorowana wieloma nagrodami, m.in.: im. Gottfrieda Herdera (1979), Wielką Nagrodą za Osiągnięcia Życia przyznaną przez Światowe Centrum Rzeźby (2004).
zgłoś uwagę
Ilustracje
Abakanowicz Magdalena, Nierozpoznani, instalacja stała 122 figur z żeliwa, park Cytadela w Poznaniufot. A. Guranowski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Abakanowicz Magdalena, abakan turkusowy fot. T. Żółtowska-Huszcza/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia