Illinois
stan w środkowowschodniej części USA, na obszarze Nizin Wewnętrznych;
[ılənọı] 
,
, Illinois
Encyklopedia PWN
12,9 mln mieszk. (2008), w tym ponad 15% ludności murzyńskiej; powierzchnia 149,9 tys. km2; gł. m.: Chicago (zespół miejski skupia ponad 60% ludności stanu), Rockford, Peoria, Springfield (stol.). Powierzchnia równinna, na północnym zachodzie pagórkowata; klimat na północy i w środkowej części umiarkowany, ciepły, na południu podzwrotnikowy kontynent.; opady roczne do 1000 mm; gł. rz.: Missisipi (stanowiąca granicę zachodnią), Ohio (granica południowa), Illinois. Wysoko rozwinięty region gosp.; wydobycie surowców budowlanych (kamieni, wapieni, piasku, żwiru), węgla kam., ropy naftowej; produkcja energii elektr. pochodzi gł. z elektrowni jądr.; silnie rozwinięte hutnictwo żelaza (Chicago), przemysł maszyn., elektrotechniczny, elektroniczny, spoż. (mięsny, młynarski, tłuszczowy), środków transportu, metal., chem., poligraficzny, precyzyjny, skórz., obuwn.; kompleks rafinerii ropy naftowej; intensywne rolnictwo: uprawa kukurydzy, soi (w zbiorach 1. miejsce w USA), pszenicy, lucerny, hodowla bydła, trzody chlewnej, owiec, drobiu; gęsta sieć kol. i drogowa; największy węzeł komunik. — Chicago; żegluga śródlądowa (jez. Michigan połączone systemem kanałów z dorzeczem Missisipi).
Historia. Obszar obecnego stanu od 1673 kolonizowany przez Francuzów; na mocy traktatu paryskiego 1763 we władaniu Wielkiej Brytanii; podczas wojny o niepodległość Stanów Zjedn. (1775–83) włączony 1778 do Wirginii; od 1809 odrębne terytorium, od 1818 stan; Indianie, pokonani 1832 w tzw. wojnie Czarnego Jastrzębia (Black Hawk War), zostali wyparci za rz. Missisipi; od poł. XIX w. rozwój rolnictwa i górnictwa, nasilenie (do 1914) imigracji eur. i szybki przyrost ludności, zwłaszcza w Chicago (1890–1980 drugie pod względem liczby mieszkańców miasto w USA); z powodu struktury społ.-gosp. i sympatii polit. mieszkańców Illinois jest uważane za „miniaturę USA”; liczna pol. emigracja.
