Kazachstan. Film

Kazachstan. Film.

W 1928 w ałmackim oddziale rządowego zjednoczenia Wostokfilm (Moskwa) zaczęto produkcję propagandowych filmów dokumentalnych (W. Purin), a w wytwórniach Moskwy i Leningradu — filmów fabularnych (z teatr. aktorami kazas.), w których historia i nar. motywy kazas. zostały wykorzystane do propagowania komunist. ideologii; 1941 do Ałmatów ewakuowano gł. sowieckie wytwórnie film., co przyspieszyło powstanie 1944 wytwórni Kazachfilm (4–5 filmów rocznie, od pocz. lat 60. ok. 7, dubbing filmów sowieckich w języku kazas.); zsowietyzowany film kazas. nie wyróżniał się poziomem realizacyjnym i oryginalnością; jego autentyczny rozwój rozpoczął się po 1989, dzięki pojawieniu się tzw. nowej fali w filmie kazas. (m.in. A. Amirkułow, S. Aprimow, A. Baranow, A. Karakułow, A. Karpykow, B. Kilibajew, R. Nugmanow, J. Szynarbajew, T. Temenow), zainicjowanej przez grupę młodych twórców skupionych wokół ros. reż. S. Sołowjowa; jej przedstawiciele w swych dokonaniach łączą motywy kultury eur. z tradycjami Wschodu, podejmują bez obciążeń ideologicznych rozważania na temat powiązania współczesności z tradycjami narodu koczowniczego, omamionego obecnie pokusą osiadłego trybu życia i tracącego w miastach tożsamość, ulegającego wpływom kultury rosyjskiej. W 2. poł. lat 90. produkcja fabularna prawie zanikła; pojawił się temat transformacji społeczeństwa adaptujacego się do nowego, niekomunist. ustroju.