Japonia. Ustrój polityczny
 
Encyklopedia PWN
Japonia. Ustrój polityczny.
Japonia, zgodnie z. konstytucją z 1946 (weszła w życie 1947), jest dziedziczną monarchią konstytucyjną. Cesarz (tennō) stanowi „symbol państwa i jedności narodu”, nie kieruje państwem, pełni funkcje ceremonialno-reprezentacyjne, mianuje premiera (desygnowanego przez parlament) i prezesa Sądu Najwyższego (desygnowanego przez rząd).
Najwyższym organem ustawodawczym jest 2-izbowy parlament. W skład Izby Reprezentantów (Shūgiin, izba niższa) wchodzi 480 deputowanych wybieranych co 4 lata w systemie mieszanym: 300 — w głosowaniu bezpośrednim w 1-mandatowych okręgach wyborczych, pozostałych 180 — w systemie proporcjonalnym w 11 wielomandatowych okręgach regionalnych. Spośród 252 członków Izby Radców (Sangiin, izba wyższa) 152 osoby są wybierane w systemie większościowym w 47 okręgach wyborczych (prefekturach), a pozostałe 100 — w systemie proporcjonalnym w ogólnokrajowym okręgu wyborczym. Kadencja w izbie wyższej trwa 6 lat, wymiana połowy składu odbywa się co 3 lata. Izba niższa ma szersze uprawnienia od izby wyższej w zakresie władzy ustawodawczej oraz kontroli rządu i administracji.
Władza wykonawcza należy do gabinetu składającego się z premiera i ministrów. Powoływany przez parlament premier, który sam musi być członkiem parlamentu, mianuje i odwołuje ministrów (przynajmniej 1/2 ich składu musi być powoływana spośród członków parlamentu). Władzę sądowniczą sprawuje Sąd Najwyższy, 8 sądów wyższych, sądy okręgowe oraz rodzinne. W Japonii nie istnieje instytucja trybunału konstytucyjnego.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia