Francja. Środki przekazu
 
Encyklopedia PWN
Francja. Środki przekazu.
Prasa. We Francji prasa należy do indywidualnych wydawców lub wpływowych grup, np. kompanii prasowych; gł. z nich to: Amaury Groupe (wydaje m.in. „Le Parisien”, dzienniki lokalne, sport., np. „L’Equipe”, tyg. „L’Equipe Magazine”, „France-Football”); Bayard Presse (największa grupa katol., wydaje 37 tytułów); Emap (France, dawniej Editions Mondiales, wydaje popularne magazyny), Expansion Group (zał. 1967, wydaje magazyny specjalistyczne), Filipacchi Groupe (kontroluje wysokonakładowe magazyny np. „Paris-Match”, „Penthouse”) oraz Socpresse (dawniej Hersant Groupe, zał. 1945, największa z prowincjonalnych grup wydająca m.in. 20 dzienników). Wśród dzienników najwyższy nakład osiąga prowincjonalny dziennik „Ouest-France”, wyd. od 1944 w Rennes (nakład 800 tys. egz. — 2003), następnie niezależny „Le Parisien” (poranny, wyd. od 1944 w Paryżu; do 1987 ukazywał się p.n. „Le Parisien Liberé”, nakład 478 tys. egz. — 2003) oraz liberalny, niezależny „Le Monde” (wyd. od 1944 w Paryżu, ukazujący się 6 razy w tygodniu, nakład 402,4 tys. egz. — 2003), umiarkowany, prawicowy „Le Figaro” (wyd. od 1826 w Paryżu, od 1866 jako dziennik poranny, nakład 375 tys. egz. — 2003). Wśród czasopism najwyższy nakład osiąga tygodniowy magazyn ogólnoinformacyjny „Paris-Match” (wyd. od 1949 w Paryżu, początkowo jako „Match”, nakład 690 tys. egz. — 2003), tyg. „France-Dimanche” (wyd. w Paryżu, nakład 640 tys. egz. — 2003) oraz satyryczny tyg. „Le Canard Enchaîne” (wyd. od 1915 w Paryżu, nakład 520 tys. egz. — 2003); specyficzny wśród czasopism telew. tyg. „Tele 7 Jours” (nakład 2,8 mln — 2003).
Agencje prasowe: Agence France-Presse (AFP), agencja świat., niezależna, z siedzibą w Paryżu, zał. 1835 jako Agencja Havas; 1940 została przejęta przez okupantów niem. jako AFIP; w Vichy prowadzona przez rząd jako Office Français d’Information (OFI); wznowiła działalność 1944 jako AFP; posiada 150 placówek i 2 tys. korespondentów na świecie; nadaje 24-godzinny serwis o wydarzeniach polit. na świecie, finansach, wiadomości sport., serwis fotograficzny. Poza tym we Francji działają: Agence Parisienne de Presse, zał. 1949 w Paryżu; Agence Républicaine d’Information z siedzibą w Paryżu, nadająca informacje polit. i parlamentarne; Presse Service, zał. 1929, z siedzibą w Paryżu, przekazująca popularne wiadomości z dziedziny nauk ścisłych, spraw domu i rodziny, serwis fotograficzny.
Radio i telewizja. Wszystkie fr. stacje nadawcze są nadzorowane od 1989 przez Conseil Supérieur de L’Audiovisuel (CSA). Przyznaje ona koncesje stacjom prywatnym, rozdziela sieć kablową i częstotliwości, mianuje prezesów państw. kompanii radiowych i telew., nadzoruje telekomunikację, ustala standardy programowe na terenie Francji. Programy dla zagranicy i zamor. terytoriów fr. kontroluje Radio Télévision Française d’Outre-Mer (RFO). Ważniejsze stacje radiowe: Radio France — serwis krajowy i zagr.; France-Inter — rozrywka i informacja; France-Info — audycje informacyjne; France-Culture — transmisje stereo, sztuka, kultura; France-Musique — 95% muzyki (stereo); Radio Sorbonne — programy edukacyjne (tylko region Paryża); Le Mouv’ — muzyka dla młodego odbiorcy, Radio Bleue — dla osób starszych. Ponadto działa 47 stacji lokalnych oraz 1740 stacji prywatnych (1989); także Radio France International nadające serwis krajowy i zagr. w różnych językach, m.in. po polsku na teren Francji i Europy. We Francji działają 4 państw. kanały telew.: France Télévision (zał. 1992, jako grupa nadzorcza telewizji państw.), Société Nationale de Télévision — France 2 (F2, zał. 1975, program nar.), Société Nationale de Programmes — France 3 (F3, zał. 1975, program kult.) i La Sept-Arte et La Cinquieme (zał. 1997, program edukacyjny), telewizja prywatna dysponująca 4 kanałami (1990): Canal + (Plus), zał. 1984, nadający 20 godz. programu dziennie — filmy, sport; M6, zał. 1986 jako TV6; Télévision Française (TF1), zał. 1975 jako kanał państw., sprywatyzowana 1987 i Demain! (zał. 1997); do 1992 działała stacja La 5 (Cinq), pierwsza prywatna stacja we Francji. Funkcjonuje także system telewizji satelitarnej, powstały w wyniku porozumienia rządu fr. i luksemburskiego, operujący na 4 telew. i 16 dźwiękowych kanałach: La SEPT, Sport, 2/3 Canal Enfants et Euromusique, Canal + Allemagne. Od 1987 w 52 miastach działa także telewizja kablowa; program w kolorze jest nadawany w systemie L/Secam.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia