Azja. Warunki naturalne. Świat roślinny

Azja. Warunki naturalne. Świat roślinny.

Roślinność północnej części Azji tworzy strefy równoleżnikowe, zgodne z przebiegiem stref klimatycznych i glebowych; na północy występują pustynie arktyczne i bezleśna trawiasto-krzewiasta strefa tundry, przechodząca ku południowi w lasotundrę i w strefę borów iglastych (tajga) z rozległymi bagnami; jeszcze dalej na południu występują lasostepy przechodzące w strefę stepów (głównie suchoroślowe trawy i półkrzewy); na zachodzie i w części środkowej stepy przechodzą w półpustynie i pustynie. Wysokie pasma Azji Środkowej są w większej części bezleśne; tylko ich stoki zewnętrzne (np. we wschodnim Tybecie i południowych Himalajach) porastają lasy (głównie iglaste). Lasy Dalekiego Wschodu, zrzucające liście na zimę, są bardzo bogate pod względem liczby gatunków drzewiastych (w tym wiele reliktowych, np. miłorząb). Wybrzeża Azji Mniejszej, Syrii i Palestyny porasta roślinność śródziemnomorska: śródziemnomorskie gatunki sosen, zimozielone zarośla makii i frygany. Półwysep Arabski jest głównie pustynny. Roślinność południowo-wschodniej części Azji stanowią przeważnie lasy; najbujniejszą ich formacją są wilgotne, wiecznie zielone lasy równikowe Archipelagu Malajskiego, bardzo bogate gatunkowo (m.in. liany, epifity); do południowych Chin sięgają wiecznie zielone lasy zwrotnikowe; na wyspach i półwyspach panują zrzucające liście lasy monsunowe (z drzewem tekowym); najsuchsze części Indochin pokrywają sawanny. Na błotnistych wybrzeżach mórz są bogato rozwinięte formacje namorzynów (mangrowe).

Pustynia arktyczna w Azji, bezleśna formacja roślinna w pn. strefie podbiegunowej.