Taraszkiewicz Bronisław
 
Encyklopedia PWN
Taraszkiewicz Bronisław, pseud. Taras, ur. 20 I 1892, Maciuliszki (pow. wileński), zm. 29 XI 1938, Mińsk,
białoruski działacz ruchu nar., filolog, literat, publicysta;
od 1917 czł. KC Białorus. Socjalist. Hromady; od 1918 działacz Białorus. Partii Socjaldemokr.; 1921 współorganizator i prezes Tow. Szkoły Białorus.; 1922–27 poseł na Sejm II RP, 1922–25 prezes Klubu Białorus., następnie Klubu Poselskiego Hromady; od 1928 czł. Białorus. Akad. Nauk; od XII 1925 czł. KP Zachodniej Białorusi; 1928 skazany na 12 lat więzienia (ułaskawiony), 1932 — na 8 lat więzienia; 1933 w ramach wymiany więźniów wyjechał do ZSRR, pracował w Międzynar. Inst. Agrarnym; 1937 aresztowany, rozstrzelany; autor pierwszego podręcznika gramatyki języka białoruskiego (1918); przełożył na język białoruski m.in. Iliadę Homera i Pana Tadeusza A. Mickiewicza.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia