Sembrich-Kochańska Marcella
 
Encyklopedia PWN
Sembrich-Kochańska Marcella, właśc. Prakseda Marcelina Kochańska, ur. 18 II 1858, Wiśniowczyk k. Tarnopola, zm. 11 I 1935, Nowy Jork,
śpiewaczka (sopran);
studiowała początkowo grę na skrzypcach i fortepianie w konserwatorium we Lwowie, później — śpiew w Wiedniu i Mediolanie; jako śpiewaczka debiutowała 1877 w operze w Atenach (Elwira w Purytanach V. Belliniego); występowała, odnosząc wielkie sukcesy, na operowych scenach niem., 1880–85 w Covent Garden w Londynie i w innych krajach eur. (1886 w Polsce) oraz 1883 w Metropolitan Opera w Nowym Jorku (1898–1909 na stałe); wybitne partie: tytułowe — w Łucji z Lammermooru G. Donizettiego, w Wesołej wdówce F. Lehára (spektakle na Broadwayu 1907), Violetta w Traviacie G. Verdiego i in.; zasłynęła też jako wykonawczyni pieśni kompozytorów pol.; po 1909 ograniczyła występy do recitali oraz podjęła pracę pedag. w USA.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia