rewolwer
 
Encyklopedia PWN
rewolwer
[ang. < łac. revolvo ‘obracam ponownie’],
krótka broń palna powtarzalna (nieautomatyczna) o skutecznym zasięgu do ok. 50 m, w której pojemnikiem nabojów (magazynkiem) jest obrotowy bębenek z kilkoma (zwykle 6) komorami nabojowymi;
Każde napięcie kurka (bezpośrednie lub w sprzężeniu z naciskiem na spust) powoduje obrót bębenka o pewien kąt, ustawiając kolejną komorę nabojową w osi przewodu lufy, ryglując jednocześnie bębenek w tym położeniu. Naboje rewolwerowe mają skuteczność rażenia prawie taką samą jak naboje pistoletowe. Pociski naboi rewolwerowych są zwykle całkowicie umieszczone w łusce. R. są znane od XVII w., ale dopiero konstrukcja S. Colta z 1835 (Colt) zapoczątkowała okres ich rozwoju i szerokiego rozpowszechnienia. Mimo licznych wad (niewygodny kształt, duża masa, powolne ładowanie bębenka) oraz pojawienia się pistoletów automatycznych, r. były używane dość powszechnie jeszcze podczas II wojny światowej, gł. ze względu na niezawodność (związaną z mniejszą liczbą ruchomych elementów) i dobrą celność. Do najpopularniejszych należą różne wzory r.: Colt, Nagant, Smith & Wesson i Webley. Obecnie r. są coraz częściej wprowadzane do uzbrojenia policji oraz oddziałów specjalnych.
Bibliografia
A.E. Hartink Encyklopedia pistoletów i rewolwerów, Warszawa 1997.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia