paleoklimatologia
nauka o klimacie w minionych epokach geol. i historycznych;
[gr.],
paleoklimatologia
Encyklopedia PWN
ma na celu poznanie zmian klimatu w historii Ziemi, wyjaśnienie ich przyczyn oraz poznanie rozmieszczenia klimatów w różnych okresach; p. określa warunki klim. w przeszłości na podstawie charakterystycznych typów skał, form terenowych, szczątków roślin i zwierząt kopalnych, porównując je z ob. żyjącymi w określonych warunkach klim.; o klimacie w przeszłości wnioskuje się także na podstawie regularności zjawisk astr., od których zależy dopływ promieniowania słonecznego do powierzchni Ziemi. W ostatnich czasach rozwinęły się też chem. i izotopowe metody badań; zmiany klimatu w epokach hist. stwierdza się również na podstawie źródeł pisanych, zabytków sztuki, a w okresie ostatnich ponad 200 lat — badań instrumentalnych.
