nazareńczycy

nazareńczycy, niem. Nazarener,

grupa malarzy, gł. austr. i niemieckich, członków ugrupowania Bractwo Św. Łukasza (niem. Lukasbund);

bractwo powstało 1809 w Wiedniu pod przewodnictwem J.F. Overbecka i F. Pforra; 1810 nazareńczycy przenieśli się do Rzymu, zamieszkując w dawnym klasztorze S. Isidoro; działalność ich była oparta na wzorach średniow.; nazareńczycy przeciwstawiali się akademizmowi, wysuwając program odnowy sztuki rel. i nar.; w twórczości łączyli sentymentalny nastrój z klasycyst. formą; nawiązywali do malarstwa quattrocenta, Rafaela i A. Dürera; twórczość nazareńczyków, do których należeli też P. von Cornelius, W. Schadow i J. Schnorr von Carolsfeld, wywarła wpływ na malarstwo niem. XIX w.; oddziałała też na sztukę pol. (W.K. Stattler, K. Rusiecki i A. Lesser).