monoteizm
 
Encyklopedia PWN
monoteizm
[łac. < gr. mónos ‘jedyny’, theós ‘bóg’],
religiozn. jedynobóstwo, wiara w jednego Boga;
zagadnienie genezy monoteizmu należy do nacz. problemów spornych we współcz. religioznawstwie (pramonoteizm); tendencje monoteistyczne pojawiły się w staroż. Grecji (Ksenofanes z Kolofonu), Egipcie (kult tarczy słonecznej, czczonej pod imieniem Atona, wprowadzony przez Amenhotepa IV); wiązały się one albo z oddawaniem czci jednemu tylko Bogu przez naród (judaizm), z czego rozwinęły się 3 religie monoteistyczne (judaizm, chrześcijaństwo, islam), albo wyrażały się w próbach sprowadzania wielu bogów do jedności, tj. interpretowania ich jako szczegółowych konkretyzacji jedynej mocy boskiej, np. w kulcie Marduka w Babilonii czy w kultach ind. bogów: Wisznu, Śiwy, Ramy, które przybrały formy odrębnych religii o cechach zbliżonych do religii monoteistycznych.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia