genealogia
 
Encyklopedia PWN
genealogia
[gr., ‘rodowód’],
nauka pomocnicza historii o stosunkach pokrewieństwa między ludźmi, służy przede wszystkim biografistyce;
genealogia zajmuje się ustalaniem filiacji i koicji oraz określaniem dat narodzin, ślubów i zgonów; wyniki badań genealogii są przedstawiane w formie opisowej lub w tablicach genealogicznych, obrazujących stosunki genealogiczne między członkami rodu (często w postaci tzw. drzewa genealogicznego); źródłami w genealogii są: dokumenty, akta, metryki kośc., pomniki nagrobne oraz różnego rodzaju prywatne zapiski genealogiczne; pierwsze prace nauk. poświęcone genealogii powstały we Francji w XVII w.; w ostatnim ćwierćwieczu XIX w. genealogia opracowała własny przedmiot badań i metody, gł. dzięki O. Lorenzowi i O. Forst-Battaglii. W Polsce pierwszą pracą genealogiczną jest herbarz B. Paprockiego z XVI w.; spośród opracowań nauk. najważniejsze są O. Balzera, F. Piekosińskiego, W. Semkowicza, W. Dworzaczka, K. Jasińskiego; 1908–39 genealogii były poświęcone czasopisma: „Rocznik Towarzystwa Heraldycznego” i „Miesięcznik Heraldyczny”.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia