endogenne zaburzenia psychiczne,
med. grupa zaburzeń psychicznych uwarunkowanych czynnikami genetycznymi oraz nabytymi czynnikami kształtującymi biol. środowisko organizmu;
endogenne zaburzenia psychiczne
Encyklopedia PWN
przeciwstawia się ją grupie zaburzeń egzogennych, w których rolę taką odgrywają czynniki uważane za zewnątrzpochodne, egzogenne; uwarunkowania o charakterze psychospoł., mogą jednak w różnorodny sposób pośredniczyć w wyzwalaniu, nawracaniu lub przewlekaniu się endogennych zaburzeń psychicznych; zalicza się do nich zaburzenia występujące w schizofrenii, choroby afektywne oraz niektóre psychozy urojeniowe; przeciwstawia się ją grupie zaburzeń egzogennych, w których rolę taką odgrywają czynniki uważane za zewnątrzpochodne, egzogenne.