Canterbury
 
Encyklopedia PWN
Canterbury
[kạ̈ntərbəri] Wymowa,
m. w Wielkiej Brytanii, w południowo-wschodniej Anglii, na południowy wschód od Londynu.
— 42 tys. mieszk. (2010). Osada celtycka; miasto rzym. Durovernum Cantiacorum zał. w I w. n.e.; od 2. poł. VI do połowy VIII w. stol. królestwa Kentu, później hrabstwa; ok. 597 początek działalności misyjnej św. Augustyna wśród Anglosasów i założenie arcybiskupstwa; miejsce zamordowania (1170) Th. Becketa, a później ośr. jego kultu; rozwój Canterbury przerwany przez reformację w XVI w.; od końca XVI w. przemysł włók.; 1942 bombardowane przez Niemców. Siedziba arcybiskupa Kościoła anglikańskiego, prymasa Anglii; ośr. handlowy i nauk., 3 uniwersytety (najstarszy zał. 1965); ośr. turyst.; fragmenty murów obronnych; rom.-got. kościół Św. Marcina (VIII–XIV w.), słynna got. katedra (XI–XVI w.), jedna z najpiękniejszych w Anglii; renes. pałac Tudorów (XVI w.), ratusz (XVIII w.) — zespół zabytków wpisany na Listę Świat. Dziedzictwa Kult. i Przyr. UNESCO.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Canterbury, gotycka katedra (W. Brytania)fot. Glob4/T. Komornicki/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia