antracyt
 
Encyklopedia PWN
antracyt
[gr.],
węgiel kopalny zawierający do 96% pierwiastka węgla;
czarny, często z szarawym odcieniem, o silnym połysku półmetalicznym; dobry przewodnik elektryczności; wysokogatunkowe paliwo, daje bardzo mało popiołu, nie ulega spiekaniu; używany także do wyrobu elektrod; występuje gł. w osadach karbońskich, które podlegały działaniu wysokiej temperatury i wysokiego ciśnienia; gł. złoża: Ukraina (Donieckie Zagłębie Węglowe), Rosja (Ural, Syberia), USA (Pensylwania), Chiny, W. Brytania (południowa Walia), Czechy; w Polsce w niewielkich ilościach znany z Dolnośląskiego Zagłębia Węglowego.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia