prawo

Encyklopedia PWN

prawo bizantyńskie, prawo bizantyjskie,
ogólna nazwa sporządzanych w języku gr. opracowań kodyfikacji justyniańskiej prawa rzym. ( Corpus Iuris Civilis) w celu jej uproszczenia i spopularyzowania wśród ludności greckojęzycznej.
zespół przepisów regulujących prowadzenie prac projektowych i wykonawczych w budownictwie, warunki dopuszczenia do użytku obiektów budowlanych, wykonywanie nadzoru nad bezpieczeństwem budowy, użytkowania oraz utrzymania i rozbiórki tych obiektów, a także określających zasady działania administracji publicznej w tych dziedzinach.
prawo przysługujące człowiekowi, gwarantowane w Deklaracji praw człowieka 1948, rozszerzone w art. 6 paktu praw obywatelskich i politycznych (Pakty Praw Człowieka z 1966), uznające, że człowiek ma przyrodzone prawo do życia, którego nikt nie może go samowolnie pozbawić;
gałąź prawa publicznego, obejmująca ogół norm prawnych regulujących funkcjonowanie finansów publicznych (zwłaszcza państwa), głównie publiczną działalność finansową (pieniężną).
prawo flamandzkie, prawo holenderskie,
zespół swobód i praw przysługujących osadnikom flamandzkim kolonizującym w XII w. tereny nad dolną Wezerą, dolną i środkową Łabą oraz niektóre obszary Brandenburgii, Miśni i posiadłości arcybiskupstwa magdeburskiego;
dziedzina prawa określająca czyny będące przestępstwami, grożące za popełnienie przestępstw kary i środki karne oraz środki zabezpieczające, stosowane w związku z naruszeniem p.k., a także zasady odpowiedzialności karnej.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia