patologia
Encyklopedia PWN
patologia
nauka o przyczynach chorób, mechanizmach ich rozwoju i przebiegu, objawach i skutkach;
[gr. páthos ‘choroba’, ‘cierpienie’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
patologia religijności
stan chorobowy religijności, w szerokim znaczeniu — takie odniesienia człowieka do sacrum, które ujemnie oddziałują na zdrowie psychiczne.
[gr. páthos ‘cierpienie’, ‘choroba’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
zjawiska społecznego zachowania się jednostek i grup oraz funkcjonowania instytucji społecznych, pozostające w sprzeczności z wartościami i zasadami akceptowanymi przez dane społeczeństwo;
kierunek psychologii.
Hipokrates, Hippokrátēs, ur. ok. 460 p.n.e., wyspa Kos, zm. ok. 377 p.n.e., Larysa (ob. Larisa, Tesalia),
lekarz grecki, zwany ojcem medycyny; twórca zasad etyki lekarskiej i nauki o temperamentach.
polski lekarz mikrobiolog, immunolog i serolog; twórca podstaw nauki o grupach krwi.