operatorem Hamiltona
Encyklopedia PWN
Hamiltona operator, hamiltonian, Ĥ,
fiz. operator w mechanice kwantowej i kwantowej teorii pola określający czasową ewolucję układu fizycznego;
macierz opisująca w mechanice kwantowej stany mieszane;
von Neumanna równanie
równanie spełniane przez macierz gęstości ρ układu kwantowego: −(ℏ/i)(∂ρ/∂t) = [H, ρ], gdzie H jest operatorem Hamiltona układu, ℏ = h/2π, h — stała Plancka, i =[r. fon noimana],
, a wyrażenie po prawej stronie oznacza komutator;
zbiór formalnie nieskończonej liczby kopii układu fiz. (o zdefiniowanym stanie makroskopowym), z których każda opisuje inny stan mikroskopowy układu (mikrostan);
funkcja charakteryzująca układ fiz. pod względem dynamicznym;
