muza

Encyklopedia PWN

[kạnti karnaskialẹski; wł.],

śpiewy związane z okresem karnawału, wykonywane we Włoszech pod koniec XV i w XVI w. na maskaradach, festynach i zabawach;

cantus

[łac.],

muz. w średniowieczu i renesansie melodia lub głos najwyższy w utworach polifonicznych, zw. też cantus mensuratus, cantus figuratus (figuralis), cantus fractus

cantus firmus

[łac., ‘śpiew stały’],

muz. struktura melodyczna stanowiąca podstawę kompozycji wielogłosowej, najczęściej zapożyczona z wcześniej istniejącego utworu jedno- lub wielogłosowego, rzadziej — napisana specjalnie dla mającej powstać kompozycji.

canzona

[kancọna; wł. canzone],

muz.:

capotasto

[ka˜; wł.],

muz. → kapodaster.

capriccio

[kaprịczczio; wł.] Wymowa