hedonizm
Encyklopedia PWN
hedonizm
doktryna etyczna, wg której przyjemność (rozkosz) jest jedynym lub najwyższym dobrem, celem i głównym motywem ludzkiego postępowania;
[gr. hēdonḗ ‘rozkosz’],
grecka szkoła filozoficzna głosząca hedonizm, założona w Cyrenie w IV w. p.n.e. przez Arystypa, ucznia sofistów (m.in. Gorgiasza z Leontinoj) oraz Sokratesa, rozwijała się do 1. połowy III w. p.n.e.;
prąd filozoficzno-etyczny zapoczątkowany przez Epikura (306 p.n.e. założył szkołę w Atenach, zwaną ogrodem Epikura),
uczucie zadowolenia z osiągniętego dobra;
filozof grecki;
filozof grecki;
