filozofia
Encyklopedia PWN
nurt starożytnej filozofii greckiej rozwijający się w greckich koloniach w południowych Włoszech (Elea, Kroton) między VI a IV w. p.n.e.; głównym przedmiotem zainteresowań przedstawicieli filozofii italskiej była filozofia przyrody;
kierunek idealistyczny w filozofii niemieckiej przełomu XIX i XX w. podkreślający konstytutywne znaczenie kultury dla życia jednostkowego i społecznego, w tym formowania się osobowości;
nazwa jednego z nurtów w pol. filozofii oraz historii doktryn polit. rozwijącego się gł. 1837–48.
