eksploatację-naziemną

Encyklopedia PWN

dział techniki obejmujący całokształt procesów związanych z wydobywaniem z ziemi kopalin użytecznych, ich przeróbką (wzbogacanie kopaliny) w celu racjonalnego wykorzystania i dostosowania do potrzeb użytkowników; również dział gospodarki.
pierwszy globalny system radiokomunikacji satelitarnej (osobistej), przeznaczony gł. do obsługi użytkowników wyposażonych w terminale ręczne (kieszonkowe);
zespół satelitarnych stacji naziemnych w Psarach-Kątach (k. Kielc), świadczący usługi łączności satelitarnej odbiorcom krajowym i zagranicznym (radiokomunikacja);
międzynarodowa organizacja łączności satelitarnej z siedzibą w Moskwie, założona 15 XI 1971 na mocy międzynarodowego porozumienia (ratyfikowanego 1972) przez: Bułgarię, Czechosłowację, Kubę, Mongolię, NRD, Polskę, Rumunię, Węgry i ZSRR; także nazwa systemu radiokomunikacji satelitarnej.
zakład górniczy stanowiący wyodrębniony technicznie i organizacyjnie zespół środków służących do wydobywania kopaliny ze złoża.
sztuczny satelita Ziemi, służący do retransmisji sygnałów przesyłanych (za pomocą fal radiowych) z satelitarnych stacji naziemnych.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia