cecha
Encyklopedia PWN
filoz. wszystko, co określa istnienie samodzielnego przedmiotu, a w porządku poznawczym umożliwia odróżnianie jednego przedmiotu od innych;
wici, znak cechowy w postaci umownego przedmiotu, który służył do zwoływania członków cechu na naradę lub nabożeństwa;
cecha liczby, całkowita część liczby, entier 
,
mat. największa liczba całkowita nie większa od danej liczby rzeczywistej a; cechę liczby oznacza się symbolem [a]; np. [12,75] = 12, [−7,21] = −8.
,
